Fernando Muslera tam 220 gün sonra Galatasaray kalesine geri döndü. Elbette bir kaleci için maç eksiği kıymetlidir. Elbette bir mühlet “tepki zamanı” eskisi üzere olmayabilir. Ancak Muslera o denli iyi bir profesyonel ve o denli büyük bir deneyim ki daha geldiği birinci gün farkını gösterdi. Topu oyuna sokuşları, atılım zamanlaması ve her şeyden kıymetlisi önündeki grup arkadaşlarının, geride Muslera’nın olduğunu bilerek inançla oynamaları Galatasaray ismine ligin kalanı için çok büyük bir destek olacak. Muslera adeta yeni bir transfer gibi… Ben iki yıl evvel “Muslera maç kurtaran değil, şampiyonluk kurtaran kalecidir” dediğim vakit, birtakım çevrelerden reaksiyon almış ve “Şampiyonluk kadroyla kazanılır bir bireye bağlanamaz” formunda eleştirilmiştim. Hala tıpkı noktadayım. Muslera Galatasaray için şampiyonluk kurtaran kalecidir. Ve bazen bir oyuncu, çok oyuncudur!
VER KIRMIZIYI !
Spor ‘da transfer periyotları bir diğerdir. Kimileri eleştirse de Türkiye’nin birinci defa duyduğu pek çok transfer haberi daima A Spor ekranlarında verildi. Bu zincirin son halkaları Mesut Özil ve Attila Szlai transferleri oldu. “Fazla tevazunun sonu, vasat beşerden nasihat dinlemektir” demiş İbn-i Haldun. Münasebetiyle kimse kusura bakmasın, tevazu göstermek yerine A Spor takımının geceli gündüzlü haber telaşını övmek durumundayım. Natürel devre ortası transferi zordur. Bu ekonomik kaidelerde daha da sıkıntı olduğu ortada. Bu nedenle nispeten sakin bir süreç yaşıyoruz. Tekrar de önümüzdeki günler bilhassa Galatasaray, Beşiktaş ve Trabzonspor ismine yeni transfer atılımlarına sahne olacak. Bilhassa son hafta; hatta son bir, iki gün haberler pik yapacak. Hasebiyle biz de “Ver kırmızıyı” demeye devam edeceğiz.
KAPIKULE’NiN DIŞI
Kapıkule’nin dışı” tabiri evvelden, ekiplerimiz ve oyuncularımız için Türkiye’nin dışında muvaffakiyet örneği olmadığını vurgulamak için kullanılırdı. Vakitle oyuncularımız, hatta çok eleştirdiğimiz hakemlerimiz bile yurt dışında uzunluk gösterip, başarılı işler çıkardı. Bu gelişim içinde kısa periyodik bir Fatih Terim örneği dışında yurt dışındaki değerli liglerde uzunluk gösterip, başarılı olan bir teknik adamımız çıkmadı. Teknik adamlarımız, eleştirmeye gelince mangalda kül bırakmıyor fakat Afrika ve Körfez ülkelerindeki münferit deneyimler dışında Avrupa’nın beş büyük liginde “benim” diyen bir hocamız olmadı maalesef. Futbolumuzu eleştirirken, sanki teknik adam ayağını çok kolay mı göz gerisi ediyoruz?
BAĞIŞ KAMPANYASI DERKEN…
Galatasaray Lideri Mustafa Cengiz SMS üzerinden bir bağış kampanyası başlattıklarını duyurup, birinci iştirak olarak kendisinin ve Abdürrahim Albayrak’ın 500’er Bin TL bağışladığını açıkladı. Galatasaray Teknik Yöneticisi Fatih Terim, Denizlispor maçından sonra bu kampanya kendisine sorulduğunda “Bağış kampanyası mı? Kim başlattı?” diyerek husustan haberi olmadığını söyledi. Birebir gün! Gel de “Haydaa” deme! Bağış kampanyası falan derken, Terim ile Cengiz’in ortasındaki bağlantı kopukluğu bir sefer daha göz önüne çıktı. Fenerbahçe ve Beşiktaş’ın geçmiş kampanyaları düşünülecek olursa, bu tip tertiplerde top yekûn birlikteliğin ehemmiyeti görülecektir. Lideri kampanya duyurup, teknik yöneticisi “haberim yok” diyen kulüp bu işi ne kadar iyi yapabilir?
BURAK VE MESUT
Burak Yılmaz, “Mesut Özil’e muvaffakiyetler dilerim ancak açıkçası benimle A Ulusal Kadro’da forma giymiş oyuncularla ilgili yorum yapmak isterim” diye konuşunca polemikler aldı başını yürüdü. Mesut’u Türk Ulusal ekibini seçmediği için eleştirmek milliyetçilik penceresinden bakınca yapılabilecek en kolay iş. Bu yaklaşım kolay kolay dayanak de bulabilir. Lakin ne kadar hakkaniyet içerir tartışırım. Ben yurt dışında yaşayan Türk futbolcuların ulusal ekibe yönelik tercihlerinin meslek yollarını belirlediğini düşünüyorum. Mesut o tarihte Almanya’yı seçmese Real Madrid ve Arsenal’de on yıldan fazla forma giyebilir miydi sanki? Bu durum Burak’ın Fenerbahçe, Beşiktaş, Trabzonspor, Galatasaray ve tekrar Beşiktaş’a uzanan meslek seyahatindeki tercihlerinden çok da faklı değil bana nazaran. Bu süreçte yaptığı transferler nedeniyle Trabzonspor ve Beşiktaş taraftarının uzunluk amacı olmadı mı Burak? İki oyuncunun yaptığı tercihler, birinin başkasından daha vatansever olduğu sonucunu doğurabilir mi? Mesut ulusal kadroda sabahlara kadar kumar oynayan, prim pazarlığı yapan ya da uçakta gazeteci tartaklayan ulusal futbolculardan daha mı az milliyetçi? Ne vakit Türk ve Müslüman kimliğini sakladı? Alanda ellerinin açıp dua ederken, Cumhurbaşkanı Erdoğan ile yan yana poz verirken ya da Uygur Türklerinin hakkını korumak için açıklama yaparken daha mı az bizdendi? Burak Yılmaz bence Türk futbolunun son yıllarda gördüğü en iyi forvettir. Benim gönlüm onun saha dışında da saha içindeki kadar iyi anılmasından yana. Bu nedenle yaptığı son açıklamayı, yapılmamış saymayı tercih ediyorum!
SEÇKİN BİLGİLER – NADİR ALIM
Fotomac