HINCKLEY, Minnesota – Saat 21.00’den hemen sonra, 13 saattir koşan ve araba kullanan terli atletlerle dolu minibüse çekici bir göz atmak. Yaklaşık 200 millik yarışın içinde bizim bilek ve uzaklarımızı ve yansıtıcılarımızı çıkarırken donatılacaktı.
Herkesin kafasındaki düşünceyi:
Bunu yapmak için mi kayıt oldum?
Bu tipik bir yol yarışı ya da tipik bir bayrak yarışındadır. Koşucuların 26.2 kat olduğu bazı maraton milleri var. Ve koşucu 4×400 metrede kros takımının veya bazılarının ihtişamlı günlerine dönebilecekleri bazı açık pist karşılaşmaları vardır.
Ancak, 6 ila 12 koşucudan oluşan takımlardan, takımın başında bir veya iki minibüsten ve bir gemi yolculuğundan oluşan uzun yolculuk yarışlarına katılmak için özel bir eksantrik koşucu türü gerekir.
12 Ağustos’ta Minneapolis’ten Duluth, Minn’e Oyna Ragnar Relay’imi koştuğumda gösterim. az ve çok sür ve koş.
Koşucular üç mil ile 13 mil arasında karşılaştırmalı uçuşlarını kaplar. Koşmuyorsanız, bir minibüste gidiyorsunuz, yemek yiyorsunuz ya da daye çalışıyorsunuz – ya da diğer takımlara tanıtımat yapmak için minibüsün sünün bir inek çanı sallıyorsunuz. Yarış sıranız durumdayken, minibüsünüz sizi takımının takımının sopayı (bu bir tokatı gideceğiniz) bir gelecek aday olacak. Yarış, yarışmacılar 24 boyunca devam edecekler.
Bu yarış bayraklarının popülaritesi, “tüm bayrak yarışlarının anası” olarak Hood to Coast Relay’in 1982’de sekiz takımlandan bu yana artırıldı. Kaput Dağı’dan Deniz Kenarı, Ore’ye kadar yarış, çok iyi bir öğrenci bu yana benim 40. Bu yıl Cuma günü yapılacak etkinlikte 19.000 geçilecek ve 3.600 gönüllü yer alacak.
Hood to Coast Yarışı serisinin işletmecisi Dan Floyd, “Röle yarışları doğal olarak gösterişli” dedi. “Bireysel bir üretim yerine bir ekip.”
Dostluk, çok sayıda insan kendine dikkat: lise günlerinin yarışlarını kaçıran sporcular; kros eğitim için yeni bir eğitim alan mevcut lise; ve daha az harcamak için oyundan ayrı ayrı hazırlamak.
Bazı koşucular Chicago Marathon modelleri ve Ironman siperlikleri giyiyordu. Diğerleri ise Nike Vaporfly ayakkabılarını ya da sarkık bir tavuk sınırını gösteriyordu. Bunlar, minibüslerini “Tüm Tanımların Ötesinde Sürtünüyor”, “En Kötü Hız Senaryosu” ve “Kara Kadife Ayak Tırnakları” gibi takım isimleriyle süsleyen sporcular. Organizasyonel bir yıl bir araya getiren ekipler ve üyeleri göğüs kıllarını Ragnar amblemi giyen ekipler var.
Ragnar’ın yarışta direktörümber Sadlier, yarışırken böylesine bir etkinlikte “bu korkunç” ile “ince bir çizgi olduğunu söyledi. Motivasyonun çoğu takımlardan geliyor.
Sadli, “Bunlar insana değer veren insanlar” dedi. “Bak, bir gemia ya da Disney World’e ek paketinden alınmasın Ragnar’a yatırırsın.” (Giriş gidişinin, minibüs, yemek, otel ve ulaşım artabilir.)
Güzerâh üzerinde bir kişinin üzerinde 22 güneş aşına giydirme, Boston Maratonu ceketien bir “Bu parçası unuttum!” dediğini. Erkeklerin uyku tulumlarına, takım arkadaşları için yakınlaştırmadan önce. Kısa süre sonra, şaşkınlık içinde, sıcak süre pembe giyen, bayrak ve vuvuzela ve Ragnar-logo dövmeleri bir takımı hazırlık hazırlıklarında.
Angela Voth, eşi Justin Voth ile 2012’de kurdukları hakkında “Biz bir tür Ragnar ünlüyüz” dedi. Onlar, bir yarışa kova olarak kaydolan bir grup aile ve arkadaş olan Bacon Slayers. -liste ve o zamandan beridir 20 Ragnar yarışmasını tamamladı. Ragnar serisinin artık ABD ve Güney Afrika’da 30’dan fazla önemi var.
Onlara, dilediğim için deneyenlerin arkadaşlarının şekline daha fazla gidon bakmak üzere. “Bu Ragnar logosu mu?” Diye sordum.
“Açıkçası” diye bir ağızdan cevap verildi.
Bacon Slayers, eski milli park örneklerini bir ilk gelenlerden biridir. Hood to Coast takımı, yarışların ilkinden beri yarışıyor. Ragnar eğitimleri, farklı kurslar için birlikte gezer. Ve birçoğunun ilk yarışlarının “tek ve bitmesi” hedefsalar, tekrar tekrar kaydolurlar.
Sadlier, “Bu tatil parası” dedi. “Ve bu çok para ve zor, ve saat 2 ve biri sıkıyor ve biri kanıyor ve sonra ‘Bunu neden yaptım?’ sonra canlanırsın.”
Yarışın sabahın erken saatleri. Bacon Slayers tarafından gaza hedeften sonra minibüste bayıldım, ancak bir takımın arkadaşının ricasıyla uyandım. Koşucularımızdan biri başımız dertle uğraşıyordu. B çalıştırabilir miyim?
Tabii, dedim, yarı kesin bir halde. Saniye ya da birkaç dakika sonra – söylemesi zor – tekrar heyecanlandım ve koşmam için minibüsten kaçmak itildim.
neredeydim? Ne? Bu bacak ne kadar uzun?
Şortuma bir önlük taktım ve iki ayakkabı Bağlı bir gözüm açık durumda ve üzerinde takılım.
Bunu yapmak için üye olduk. Ve ben, herkes gibi, hala gülümsüyordum.
