HAKKI YALÇIN – GÖNDERME!
Ulusal kadronun Dünya Kupası elemelerinde orta tatile önder girdik. Hollanda ve Norveç maçlarını hesaba kattığımız vakit 3 maçta 7 puanı az bulmak ne kadar büyük düşündüğümüzün resmidir. Letonya maçında bile Şenol Güneş’i ve hiçbir futbolcuyu eleştirme hakkına sahip olmadığımızı düşünüyorum. Futbolun içinde kaybetmek de olacak, değerli olan yürüdüğümüz yoldaki yanlışsız adımlar. Bu kadroya Cengiz Ünder, Merih ve Akıllı’nın iştirakini da hesaba katarsak 5 aylık ortadan sonra ulusal ekipteki beklentilerimizin sekteye uğramayacağından eminim.
Artık ligimize döndük. Fenerbahçe’de Erol Bulut gitti Emre Belözoğlu geldi. Erol Bulut tahminen de çok evvelden gitmişti de haberi yoktu. Emre Belözoğlu’nun ortadaki kayıp puan farkının kapatılmasında oynayacağı rol, futbolcuların içine işleyen virüsü yok etmekle orantılıdır. Fakat o virüs bir defa beyefendisine girdi mi gitmez! Gruba giremediği vakit berbat bir örgütlenmenin içine girenlerin bol olduğu bir kadro izlenimi veriyor Fenerbahçe.
Ulusal maç nedeniyle askıya aldığım bir imaj var. Ozan Tufan’ın Beşiktaş maçında attığı golden sonra ettiği küfür. Küfür ki dünyanın en iğrenç aksiyonlarından biridir. Ozan Tufan golden sonra ekrana yansıyan manzarasında bir şeyleri bir yerlere “koydu!” Kulaklarımız değil lakin gözlerimiz duydu. Bu türlü gerçeklerin sorgulanması gerekiyor desek de küfürün ayıplanmasının modası geçti. Hele hoş bir gol atıyorsa o adamı “koyacak” yer bulamazlar! Bu sorunda küfürün adresi silik yazılmış olabilir lakin iddia etmek güç değil. O yüzden ekibin içindeki çürük yapılanmayı işaret etmek ismine yazdım bu gecikmiş konumu.
Erol Bulut’un koltuğunun hükümsüzlüğü kadar, futbolcuların hangi bahiste palazlandığını göstermek ismine. Bu dönemin iki özel teknik adamı var biri Sergen Yalçın başkası Abdullah Avcı. İkisi de kısıtlı takımlarla teknik adamlığın hünerini gösterdiler. İkisi de yalnızca futbol oynatmak bahisli bir aksiyonun neferleri.
Beşiktaş ve Trabzonspor’un yürüdüğü yol öteki büyüklerin takip etmesi gereken yol lakin transferlerden yolunu bulanlar ülkesinde yaşadığımızı unutmayalım. Kulüplerin kuyusunu kazmakla bahçeye ağaç dikmek ortasındaki farkı hissetmeyenler artık Bodrum’daki otelinde tatil yapıyordur. Yabancılarla sıvanan duvarlara “şampiyon” diye yazmayı planlayanlar da harıl harıl dönem sonu müsamerelerine çalışıyordur. Seçmeli ders; mağdur edebiyatı!
Bekleyin neler göreceğiz. Ligin sonlarına gelirken hakemleri kendi çemberine çekmek isteyenleri göreceğiz. Sistemin nimetlerini lehine çevirmek isteyenlerin tekrar sinema içinde sinema çevireceklerine de kuşkum yok. Zira bu ülkede hakkı olmayanı reddedeni görmedim. “Bu dönem şampiyon Sergen Yalçın’dır” diye duvarlara yazmaktan gurur duyarım. “Sezon bitmedi ki” diyenleri duyuyorum da “şampiyonluk yalnızca puan cetvelini en üst sırada tamamlamak değildir” diye karşılık veriyorum. Yıllardır futbolun kurallarını reddedip kendi kurallarını ayaklandıranlara “gönderiyorum” bu cümleleri. Ve de şampiyonluğu belirleme Oscar’ına göz koyan her zamanki hakemlere!
Fotomac