EMRE BOL – BİTTİ EROL HOCA
Fenerbahçe kadar istikrarsız bir grup görülmemiştir herhalde! Bir maçı başkasına uymuyor. Tam, “İşte kadro oturdu” derken bir sonraki maç, “Bu gruptan hiçbir şey olmaz” dedirtiyor. Erol Bulut’un Pelkas’ı kenarda oynatma inadı şampiyonluğa maloldu. Mesut varken onun bu tercihini bir nebze olsun anlayabiliyordum.
Fakat dün akşam yaptığına ne demeli? Bir grup kendi alanında bu kadar puan kaybederse şampiyon olamaz. Gençlerbirliği maçı prestijiyle Fenerbahçe’nin şampiyonluk bahtı bitmiştir. Kimse bana daha ‘şu kadar hafta var’ edebiyatı yapmasın. Zati oynanan oyun da şampiyonluğu hak edecek bir oyun değil!
Yapılan onca transfere, harcanan milyonlara karşın alana çıkıp, G.Birliği’ne yenilmek utanç verici bir durum. Bu ortada G.Birliği kadrosunu yürekten kutluyorum. Çok sayıda gol konumu buldular fakat değerlendiremediler.
Erol Bulut değişiklik yapıyor, ekip daha makus oynamaya, daha çok durum vermeye başlıyor. Kusura bakma Erol hoca Fenerbahçe teknik yöneticiliğinin altından kalkamadın. Bütün ekipler üzerine koyarken sen grubu geri götürdün. Seni severim bilirsin lakin Fenerbahçe’yi daha çok severim. Yol yakınken ver istifanı, yoluna bak. Olmayınca olmuyor işte. İnan verdiğin ziyan, hakemlerden daha fazla.
Fenerbahçe İdaresi bir an önce yeni dönemin hazırlıklarına başlamalı. Kalitesi düşük oyuncularla yollar ayrılmalı. Haftaya oynanacak derbinin sportif faaliyetten gayrı bir manası kalmadı.
ERMAN TOROĞLU – PARAYLA SAADET OLMUYOR
Gençlerbirliği ligin sonuncusu. Yani kaybedecek hiçbir şeyi yok. Fenerbahçe de bu maçı kaybederse tahminen de lig şampiyonluğu gidecek. Bu kadar kolay. Biri düşmemeye oynayan grup, biri şampiyonluğa ekip. İki kadronun futbolcularına bakıyorum; sonuncu kadronun futbolcuları bir ekip üzere oynuyor. Hepsi birbirine yardım ediyor. Dalga geçen yok. Aslanlar üzere gayret ediyorlar.
Şampiyonluğa oynayan kadronun futbolcularına bakıyorum; lejyoner askerler üzere. Yani savaşa girersiniz de paralı asker tutarsınız ya bunun üzere uğraş ediyorlar. Damardan oynayan bir-iki tane futbolcu var. Şampiyonluğa oynayan ekibin en değerli tarafı da şu: neredeyse 30. maçı oynuyorsunuz ve 30. maçta hala kadro olamamışsınız.
Sakın dün gece hakem öyküsü anlatmayın. Maçtan sona Volkan Demirel’i gördüm. Hakeme bir şeyler söylüyor. Volkan sen hakeme konuşacağına, alandaki ruhsuz futbolcularına konuş. Şunu söyleyeyim; hakemin ufak tefek yanlışlı kararları oldu. Lakin şunu da söyleyeyim; hakem oyuna başlayanlar dahil giren 5 oyuncuyla birlikte hepsinden daha fazla koşarak uğraş etti alanda. Gençlerbirliği’nden kaytaran futbolcu yoktu. Pekala bana ‘Fenerbahçe’nin en iyi adam kimdi?’ derseniz bir tek isim söyleyebilirim; kaleci Altay. Esasen bundan sonra gerisini siz düşünün.
22 futbolcu transfer ediyorsun döneme başlarken, ve bu futbolu oynuyorsun. Ben evvel kulüp lideri Ali Koç’tan hesap sorarım. Sonra Emre Belözoğlu, sonra Erol Bulut. Ben bakıyorum; işler makûs gidince Erol Bulut’u ortaya atıyorlar. Uygun gidince Emre sahneye çıkıyor yahut Ali Koç. Yalnız şunu söyleyeyim; o denli bir ekip yapmışsınız ki o büyük Fenerbahçe taraftarına yazık ediyorsunuz. Onların televizyon başında çıldırdıklarına inanıyorum. Yazıklar olsun! Demek ki neymiş; para hoş bir şey lakin parayla saadet olmuyor.
GÜRCAN BİLGİÇ – SERDAR AZİZ İPİ ÇEKTİ
Olayların gelişimi son yıllarda bir tekrar dalgası. Golü önlemesi gereken stoperlerin, aslında rakibin asistçisi haline gelmesiyle, “kolayı zora” çevirme “becerisine” sahip Fenerbahçe. Ligde artık rahat maç olmadığının dersini alırken, sorunu çözecek golü de buldular. “Bundan sonra yol açık” diye düşünülürken, kaleye şutu olmayan Gençlerbirliği beraberliği sağladı.
Kendi kalene gol atarsın lakin böylesine birinci sefer şahit oluyorum. Sağında – solunda oyuncu yok, bıraksan top tekrar sende. Tisserand’ın kusurlarını konuşurken, Serdar Yüce’nin sakarlığı bu seviyede affedilemez. Böylesine zorlanırken, üstelik merkezi kapatıp size “çile çektiren” bir rakip varken, bütün grup; yeni baştan maça konsantre olacaktı. Olamadılar.
Zira oyunu temposunun düşmemesi için, pasın suratını yükseltmeleri gerekiyordu. Yapamadılar. Birebirlerde şahsi oynamaları vardı. Halbuki boş alana koşularla, topu istemeleri de gerekiyordu. Bir hafta evvelki oyun gücüne güvendiler lakin neden daima iç alanda kaybettiklerini iyi tahlil etmemişlerdi. Her rakip, Kadıköy’e defans otobüsü ile geldi. Bu oyun profili onları daima zorladı, rakipler daima kontradan geldi.
Göztepe’de Caner, Antalya’da Tisserand, dün de Serdar Aziz. Rakibe bile fırsat vermiyor Fenerbahçe defansı, iplerini direkt kendileri çekiyor. Bu hezimet kalan maçlara karşın umutları tüketen bir darbe. Beşiktaş derbisi öncesinde ellerindeki iddiayı rakiplerine ikram ettiler. Kalan maçlar elbette kimse için kolay değil. Ancak kazanmanız gerekenlerde berabere bile kalamıyorsanız, yarışın birinci aktörü de olamazsınız.
Fotomac
