Son dakika spor haberi: Usta yazardan şoke eden sözler! “Serdar Aziz’i seyredin futboldan utanırsınız!”
Kimsenin gülmediği latife üzere. Onca transfer onca imkan ve neredeyse lig bitecek fakat Fenerbahçe hala ekip olamadı. Berbat futbol yeniden suçüstü yakalandı da hatası üzerine alacak biri yok. Beklenen refleks izinde! Başları sıkışınca “dış güçler” masalını üretenlerin “iç mihraklarla” uğraşması gerektiğini bilmeleri gerekiyordu.
Konulan teşhisleri medyadaki geçersiz alkışlara kurban edenler bu sonuçların sebebini oluşturdular. Ligin tabanındaki Gençlerbirliği, “ihtiyarlar birliğini” İstanbul’da yendiyse ve hala konuşacak bir şeyleri olanlar varsa, “sözyaşlarının” piyasa kıymeti olduğu içindir. Buna taraftara oynamak denir!
Maçtan sonra Erol Bulut’un içler acısı savunmasına bakın. “Rakip, kalemize gelmeden kendi kalemize attığımız bir gol var.” Ben de derim ki “atmasaydın!” Neymiş, yedikleri gol ofsaytmış, Türk futboluyla ilgili çok fazla şey de söylemek istemiyormuş.
Onun yerine ben söylerim! “Türk futbolu kaybetmeyi bile beceremeyen teknik yöneticiler çöplüğüdür! İşine geldiği vakit kıyakları yan cebine koyanların, kaybedince taraftara oynayanların tiyatrosu!” Harcanan çuvalla para, 20 transfer ve hala ıslak cümlelerle sızlanan beyefendiler için değerli bir oyuncak. Not: Erol Bulut’un oturduğu koltuğun çivileme onarımı Bahattin Şimşek isimli hakem tarafından yapılmıştır.
Koca Fenerbahçe yanlış ellerde lakin bu kadar kolay harcanabilir. Hayallerin tahtına oturmakla, gerçeklerin inşaatına gecikenlerin harcadığı bir dönem daha mı geliyor? Erol Bulut, Fenerbahçe’yi hatıra defteri olarak görüyorsa bunu onun yanına bırakmazlar. Emin olun bu türlü bir adamı hala vazifesinin başında tutanların da peşini bırakmazlar. Kimler mi? Fenerbahçe’nin gerçek sahipleri!
Serdar Yüce’yi seyredin futboldan da utanırsınız hakemlerden de. Sarı kartı var akabinde da attığı kasti dirsekler. Hele son dakikada uydurma penaltıya yatırım yaptığı bir durum var ki, “herhalde” diyorum “bu adam Fenerbahçe’nin içine sokulmuş Truva atı.”
Ancak hakemlerin ve Erol Bulut’un bu türlü bir adamı kayırmasının bedeli, Gençlerbirliği’nin galibiyetinin kapısını Serdar Muhterem’in açmasıyla ödendi. İlahi adalet bu türlü bir şey.
Beşiktaş’a bakıyorum kadroda aşk var. Her futbolcunun şartsız katıldığı bir yardımlaşma var. Her şeyden kıymetlisi eldeki yetersiz imkanlarla “imkansız diye bir şey yok” gerçeğinin alana yansıması var.
Futbol yaşa da bakmıyor etikete de. Giydiği formaya hürmet gösteren işçilere ve alın terine bakıyor. 37 yaşındaki Atiba’yı izliyorum da güya güç santralı, yaratıcılığı da efor. Atiba’nın Beşiktaş’tan aldıklarıyla Beşiktaş’ın Atiba’ya verdikleri ortasında paradan daha bedelli bir alışveriş var; “sevda.”
Pekala, Fenerbahçe’nin Mesut Özil’e verdikleriyle Mesut Özil’in bu dönem Fenerbahçe’ye vereceklerini teraziye koyarsak ne bulabiliriz? Armani etiketini mi kıymetli bir araba markasını mı? Yoksa hazır olmayan bir adamı ne olursa olsun transfer etmenin perde ardını mı? Not: Her perdenin ardında birilerini parmağında oynatan öteki birileri vardır.
Fotomac
